Το έδαφος χάθηκε κάτω από τα πόδια τους. Όχι από σεισμό ή πτώση — αλλά από επιλογή. Το Πρώτο Βάθος δεν είχε είσοδο, μόνο απόφαση. Και μόλις δόθηκε η απάντηση του Προφήτη, η πραγματικότητα αναδιπλώθηκε.
Ξαφνικά βρέθηκαν σε έναν θάλαμο που δεν είχε πλευρές, ούτε άκρες. Όλα ήταν φτιαγμένα από μαύρα τετράγωνα, το ένα δίπλα στο άλλο, στο άπειρο. Στην καρδιά, ένας μοναχικός βασιλιάς· λευκός και γέρικος, στάσιμος, σαν να είχε χαθεί εδώ και αιώνες.
«Εδώ παίζεται το Πιθανό Ματ,» αντήχησε η φωνή του Άσπαστου.
«Η δοκιμασία είναι απλή: σώσε τον Βασιλιά με μία μόνο κίνηση… ή θυσίασέ τον για να προχωρήσεις.»
Η Ίριδα ένιωσε τις φλέβες της να πάλλονται με την πρόβλεψη των εξι κινήσεων. Το χάρισμά της έβραζε μέσα της, αλλά δεν της έδινε καμία σωστή διαδρομή.
«Σε κάθε πιθανότητα… ματ.»
Ο Προφήτης κοίταξε τον πίνακα που κρατούσε. Οι κινήσεις του δεν ήταν γραμμικές. Ήταν σαν πτυχώσεις μνήμης, σαν θραύσματα από παλιές παρτίδες. Άνοιξε το μηχανισμό του, και το ρολόι μέσα του σταμάτησε. Ο χρόνος πάγωσε. Η σκακιέρα άρχισε να λάμπει.
«Ίριδα… Αν ο Βασιλιάς είναι πάντα χαμένος, τότε ίσως δεν πρέπει να παίξουμε σ’ αυτόν τον κανόνα.»
Με μια απλή κίνηση, τοποθέτησε ένα πιόνι στο τετράγωνο δ5 — ένα σημείο που, σύμφωνα με τις κλασικές παραλλαγές, ήταν απαγορευμένο λόγω συμμετρίας. Κι όμως, αυτή η απαγορευμένη κίνηση άλλαξε τα πάντα.
Η σκακιέρα άστραψε. Ο Βασιλιάς μετακινήθηκε μόνος του ένα τετράγωνο, σαν να είχε ελευθερωθεί από κάποιο αόρατο δέσιμο.
Η φωνή του Άσπαστου ξανακούστηκε:
«Το Πιθανό Ματ… αναβλήθηκε. Επιλέξατε το Αδύνατο Άνοιγμα. Το Πρώτο Βάθος ολοκληρώθηκε.»
Η σκηνή άρχισε να καταρρέει, και μια νέα πόρτα σχηματίστηκε από λευκά πιόνια που στροβιλίζονταν, δημιουργώντας τον αριθμό "2".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου