Αναδημοσίευση από τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, τευχος 6-7, Ιανουάριος -Φεβρουάριος 1971.
Να εξηγηθούμε για το "πολυμήχανος".
Όσοι έχουν την τύχη να γνωρίσουν τον Παπακώστα Δημήτρη καλά, θα συμφωνήσουν μαζί μου. Και αυτό όχι γιατί είναι μηχανικός τοπογράφος, αλλά γιατί το μυαλό του γεννάει ιδέες σε πάσης φύσεως τεχνικά θέματα. Πολλάκις έχουμε ζηλέψει την ευκολία με την οποία βρίσκει λύσεις.
Έχουμε λοιπόν την τύχη να έχουμε στην παρέα μας αλλά και στον σύλλογό μας τον Παπακώστα.
Ταχτοποιώντας την σκακιστική βιβλιοθήκη μου πριν λίγο καιρό, 'έπεσε" στα χέρια μου το εν λόγω τεύχος.
Η μνήμη μου με βοήθησε να θυμηθώ πως αυτό, αλλά και άλλα, τα απόκτησα από ένα παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι κάπου στο 92.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται από την στιγμή που παίχτηκε η παρτίδα που αναφέρει ο
Σιαπέρας.
Ήταν οι εποχές που η ΕΣΟ αντάμειβε τους νέους αθλητές όπως θα διαβάσετε στο άρθρο με σκακιστικά βιβλία! Όταν έβλεπε οτι υπάρχει ζήλος και ενδιαφέρον!
Κρίμα για το σκάκι που τον έχασε νωρίς, αλλά ευτυχώς για την επιστήμη που τον κέρδισε!
Και τώρα στην σύνταξη του έχει αρκετό χρόνο να παίζει τα μπλιτσάκια του.
