Καταγεγραμμένο στο Βιβλίο των Αιώνιων Κινήσεων, από τον Κρόνιο τον Χρονικογράφο
Στον Ένατο Χρόνο του Πολέμου των Τετραγώνων, όταν οι ήλιοι πάνω από τον Κύβο της Λογικής άρχισαν να τρεμοσβήνουν, συγκεντρώθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις για την τελευταία παρτίδα — τη μάχη που θα έκρινε το μέλλον όλων των Βασιλείων του Σκακιού.
Απέναντι βρέθηκαν δύο τιτάνες:
-
Ο Βασιλιάς Άλβιν ο Λευκός, Κυρίαρχος της Γνώσης, Φύλακας του Ανατέλλοντος Τετραγώνου, μάγος της διάταξης και της θυσίας·
-
Και η Σκιώδης Άρχουσα Νόξια, Κυβερνήτρια των Μαύρων Πύργων, Δαμάστρια των Ιπποτών του Σκότους και κληρονόμος της Προφητείας της Ματ-Νύχτας.
Η σκακιέρα στήθηκε στην Αίθουσα του Αέναου Παιχνιδιού, πάνω στην Αστρική Πλατεία των 64 Τετραγώνων, σκαλισμένη σε βασάλτη και φως.
Ο Άλβιν άνοιξε με το Άγιο Γκάμπι της Αυγής — μια κίνηση αρχαία, χαραγμένη στους τοίχους του Ναού των Παλαιών Μετρ. Ο αξιωματικός του θυσιάστηκε νωρίς, ψιθυρίζοντας μυστικά σε κάθε τετράγωνο που άγγιξε.
Όμως η Νόξια απάντησε με την Καλεσμένη Ομίχλη — ένα ξόρκι του Σκοτεινού Γκαμπί, καλώντας κομμάτια που δεν φαίνονταν με το μάτι, αλλά δρούσαν στις σκιές του πίνακα.
Στην 17η κίνηση, ο μαύρος ίππος πέρασε μέσα από διάσταση f6, εμφανιζόμενος ξανά στο κέντρο, κόβοντας τον λευκό πύργο σαν να ήταν φτιαγμένος από πάχνη. Ο κόσμος κλονίστηκε.
Οι παίκτες δεν μιλούσαν. Σκέφτονταν με τις ψυχές τους.
Στο τέλος, μόνο τρεις στρατιώτες παρέμεναν. Ο λευκός βασιλιάς τραυματισμένος, περικυκλωμένος. Η Νόξια, έτοιμη για το τελειωτικό ματ. Και τότε — ο Άλβιν έκανε κάτι απαγορευμένο: έστρεψε το βλέμμα του στο άπειρο τετράγωνο, μια αρχαία θέση που μπορεί να υπάρξει μόνο μία φορά στην αιωνιότητα.
Το παιχνίδι δεν τελείωσε. Οι δύο βασιλιάδες — Λευκός και Μαύρος — εξαφανίστηκαν μαζί με την παρτίδα, παγιδευμένοι σε έναν αέναο κύκλο επανάληψης. Κάποιοι λένε ότι ακόμη παίζουν. Άλλοι, πως η επόμενη παρτίδα θα είναι και η τελευταία για τον κόσμο.
Μέχρι τότε, κάθε φορά που κάποιος στήνει σκακιέρα, οι σκιές και το φως ψιθυρίζουν τα ονόματά τους.
