Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΡΗ, Η "ΠΙΕΣΗ" ΧΡΟΝΟΥ, ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΑΧ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ!

Ξεσκονίζοντας σήμερα την βιβλιοθήκη μου , ξέπεσε στα χέρια μου ένα bulletin από το 5ο τουρνουά ¨ΔΗΜ. ΜΑΛΑΓΑΡΔΗΣ"    28/11/92-20/12/92 

Ήταν ίσως το δεύτερο τουρνουά που έπαιζα. Η κλήρωση στον πρώτο γύρο με έφερε αντιμέτωπο με τον Ανδρέα Παπασταυρόπουλο. Η διαφορά σε δυναμικότητα χαοτική, η αγάπη μου για το παιχνίδι που σχετικά προσφάτως είχα ανακαλύψει μεγάλη.

Γνώριζα ότι ήταν επιθετικός παίκτης, με ιδιαίτερη έφεση στο συνδυαστικό παιχνίδι, χαιρόμουν γιατί θα έπαιζα σκάκι με έναν πολύ καλύτερο από εμένα .

Είχα τα μαύρα κομμάτια, παίχτηκε μια ναϊντορφ με αντίθετα ροκέ, έγιναν πολλά λάθη στην παρτίδα, ίσως είναι αλήθεια ότι να με υποτίμησε και λίγο. Έβγαλα ικανοποιητική θέση από το άνοιγμα, όμως λόγω της απειρίας χρειάστηκε να ξοδέψω πολύ χρόνο, ( τότε δεν υπήρχε η προσαύξηση) τα ρολόγια που παίζαμε ήταν ξύλινα. 

Κάποιες ανακρίβειες του Ανδρέα πρακτικά μου έδιναν την δυνατότητα να κερδίσω την παρτίδα. Είχα ενθουσιαστεί που έπαιζα τόσο καλά, ο βασιλιάς του λευκού είχε βγει βόλτα στο κέντρο της σκακιέρας!

Έλεγα από μέσα μου θα κερδίσεις την παρτίδα! η πίεση χρόνου για να φτάσουμε τις 40 κινήσεις ήταν μεγάλη ίσως από την 30η κίνηση ήταν λιγότερο από 3 λεπτά, έτσι έχασα την ευκαιρία να βρω το σωστό σαχ και να κερδίσω την παρτίδα.

Και στο σκάκι όταν κάνεις λάθος έρχεται η τιμωρία!