ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟ 2ο ΓΥΡΟ ΤΟΥ 43ου ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΚΥΠΑΛΛΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ( προκριματική φάση ΕΣΣΘ-Χ)

 Ισοπαλία και πρόκριση στον επόμενο γύρο για την προκριματική φάση της ΕΣΣΘ-Χ του 43ου ομαδικού κυπέλλου με την ομάδα του "Σκακιστικό Σταυροδρόμι Γαλαξία Θεσσαλονίκης , εντός έδρας.

Επόμενος αντίπαλος η ομάδα του " Σ.Ο Πολίχνης" εκτός εδρας, ο αγώνας θα γίνει στις 10/5/25.

Ὕμνος εἰς τὴν τέχνην τοῦ σκακιστοῦ λόγου

 Ἐν σιγῇ βαθείᾳ ἡ σκακιέρα κεῖται,

ὡς βωμὸς Νού, τετραγωνοειδὴς.
Μέλας καὶ λευκὸς ἐναλλάξ χιτὼν,
ὅπου ὁ λογισμὸς τελεῖ τὰ μυστήρια.

Πιόνια ταπεινὰ, ὥσπερ νεανίαι,
ἄγουσιν ἐμπρός, καρτερόντας μοῖραν.
Πύργοι σταθεροὶ ὡς τὸ Δίκαιον·
Ἱππεῖς σοφοὶ, ἐκ πλαγίων πορευσόμενοι,
λυτροῦσιν τὴν ἀλήθειαν ἀπὸ τὸ εἶδος.

Ἡ Βασίλεια, φλόγα τῆς διανοίας,
κυρεῖ ὅρασιν καὶ κρίσιν οἰκείαν.
Ὁ Βασιλεὺς, σῆμα ψυχῆς κεκρυμμένης,
ἀσφαλῶς φυλάττεται ὑπὸ νοητῶν τειχῶν.

Ὦ παίγνιον ἱερὸν καὶ ἀθάνατον,
οὐκ ἔστι πόλεμος, ἀλλ’ ἀσκητικὴ ὁδός.
Σὺ διδάσκεις φρόνησιν, ἐγκράτειαν,
καὶ ὡς νικᾶ τις ἑαυτὸν, οὐ τὸν ἕτερον.

Ὅταν δὲ τέλος ἔλθῃ τοῦ ἀγῶνος,
οὐδὲ εἷς ἥττηται ὁ καλῶς παίξας.
Πάντες δ’ ἐξελθόντες σοφώτεροι γίγνονται,
καθαρθέντες ὑπὸ τοῦ νοερὸυ πυρός.

Προοίμιον Σκακιστικοῦ Ἔπους

Ἄειδε, Μοῦσα, τὴν σύγκρουσιν τὴν ἱερὰν,
ἣ πρώτη ἐν σιγῇ τῆς σκακιέρας ἐσχίσθη·
ὅτε νοερὰ στρατεύματα ἐτάχθησαν
ἐπ’ ἀμφοῖν πλευραῖς, μελαίνη καὶ λευκή,
ἐνδυσμένα φρόνησιν, τέχνην, καὶ βούλησιν βαθεῖαν.

Ἔστησαν Πύργους ὡς τεῖχος ἀσάλευτον,
καὶ Ἱππεῖς δίπτυχοι περιεσχίσαν τὸν νουν·
Ἀξιωματικοὶ ὡς δοξαστικοὶ λόγοι
διεπέρασαν τὸ πλάτος μὲ λόγχην φωτός.
Ἡ Βασίλεια ἀχράντως ἐθρόει τὸ πέρας·
ὁ Βασιλεὺς ἔστη, σεμνὸς ὡς ἱερεὺς,
μετὰ τῆς φρουρᾶς τῆς ψυχῆς τοῦ κόσμου.

Καὶ ἐκίνειτο ἡ χείρ, ἡ τοῦ παίκτου,
ὡς χείρ τοῦ Διὸς πρὸς τὴν ἀρχὴν τῶν πάντων.
Ἐτάχθη τὸ πρῶτον πιόνιον, ὡς σπέρμα εἰμαρμένης·
ἀπὸ μικροῦ ἐγεννήθη ὁ δρᾶμα μέγας.

Σιγὴ πνέει – οὐκ ἀπραξία, ἀλλὰ σεμνότης.
Ὁ ἀγὼν ἀρχίζει οὐκ ἐν λύρᾳ, ἀλλ’ ἐν σκέψει.
Καὶ ἕκαστος λογισμὸς γίγνεται βέλος,
καὶ πᾶσα κίνησις – κρίσις ψυχῆς καὶ κόσμου.

Σκηνὴ Πρώτη – Ἡ Μάχη Ἀρχίζει

Πιόνιον (Πρῶτον Λευκόν) –
Ὦ μοῖρα ταπεινή, ἀλλ’ ἐμὴ κλῆσις μεγάλη·
ἐκ τῆς σιγῆς με ἔσπειρε χεὶρ ἀοράτου.
Ἐκ βαθέων ἔρχομαι, οὐχ ὡς ἥρως,
ἀλλ’ ὡς λύχνος μικρὸς ἐν νυκτὶ μακραίᾳ.
Ἐὰν ἀνθέξω, θεὸς ἔσομαι. Ἐὰν πεσῶ –
γένεσθαι μοι τὸ πέρας σπόρος μέλλοντος.

Πύργος (Λευκός) –
Στήλη ἐγὼ εἰμὶ τοῦ Νόμου καὶ τῆς Τάξεως.
Ἐκ γραμμῆς ἔρχομαι, ὡς βολὴ δικαίου.
Οὐ στρέφω, οὐ σκιρτῶ· μόνο ὁρμῶ
ὅπου ἡ εὐθύτης με ἀπαιτεῖ.
Φρούριον τοῦ Βασιλέως εἰμὶ –
ἀλλ’ ἐὰν κληθῶ, ἐμπλέκωμαι εἰς τὸ πεδίον.

Ἵππος (Μέλας) –
Ἐγὼ, τὸ ἄρρητον σχῆμα.
Σὺ με ζητεῖς – καὶ οὐ με εὑρίσκεις.
Ὁδὸν πορεύομαι ὅθεν οὐκ ἔδοξας.
Ἐγὼ εἰμὶ ὁ παλμός τοῦ ἀπροόπτου,
ἡ στροφή τῆς Τύχης ἐν τῷ λογισμῷ.
Μὴ μὲ ἀμελήσῃς – καὶ μὴ με πλησιάσῃς.

Βασίλεια (Λευκή) –
Φλέγομαι ὅλη, σιγῶ καὶ βάλλω.
Ἡ φωνή μου – φωνὴ πέντε δρόμων.
Ἀνέχομαι τὴν σιωπὴ τοῦ Βασιλέως,
ἀλλὰ ἐν ἐμοὶ πάλλεται ἡ βούλησις τῶν πάντων.
Μὴ ἐγείρητέ με ἐὰν οὐχὶ ἥκιστα χρεία.
Ἀλλ’ ἐὰν βαδίσω – ἔρχεται ἡ Ἀνάγκη.

Βασιλεὺς (Μέλας) –
Οὐχ ὁ κραταιότερος εἰμι – ἀλλ’ ὁ σημαντικώτερος.
Ἐὰν πλανηθῶ, πᾶν τὸ κτίσμα λυθήσεται.
Καθίζω ὡς νήπιος ἐν μέσῳ πολέμου·
οἱ πάντες ζῶσι δι’ ἐμὲ – καὶ ἐγὼ διὰ τοὺς πάντας.
Ὅτε φθάσῃ ἐχθρὸς πλησίον,
οὐ μαχοῦμαι – ἀλλ’ ἔρχομαι ἐν σιγῇ πρὸς τέλος.

Χορὸς Πιονίων (Ἀμφοτέρων)
Ἐμὲ ὁ πρώτιστος· ἐμὲ ὁ ἔσχατος.
Ἐμὲ πατοῦσιν, ἀλλ’ ἐγὼ διαβαίνω.
Ἐὰν εὑρεθῶ ἔμπροσθεν, ὁ κόσμος κινεῖται.
Ἐὰν πλανηθῶ, χάνεται ἡ θυσία.

Σκηνὴ Δευτέρα – Φωναὶ ἐκ τοῦ Ἐπέκεινα

Φάντασμα Πιονίου (Λευκοῦ)
Ἐτάχθην μικρὸς, ἀλλ’ ἔπεσον ὑπὲρ τοῦ ὅλου.
Οὐκ ἐτελεύτησα μάτην –
ὁ θάνατός μου ἔλυσε τὴν σιγήν τριῶν.
Ἐσχάτως ἐδράμην πρὸς ἀνάστασιν,
ἀλλ’ οὐκ ἔφθασα.
Καὶ νῦν εἰμὶ φῶς,
ὁρῶν ἅπαντα, ἀλλ’ ἀθόρυβος μένων.

Φάντασμα Ἱππέως (Μέλανος)
Ἔδραμον πλαγίως, σιωπῶν, ὡς ὄφις σοφός.
Προσῆλθον ὄπισθεν, παῖς τακτικῆς θείας.
Ἀλλ’ ὁρατὸς ἐγενόμην διὰ φλογῶν ὀφθαλμὸν
καὶ κατεκόπην.
Τὸ σῶμα ἔπεσε· ὁ λογισμὸς μοι ἀνέβη.
Σὺ με ἐνόμισας νεκρόν –
ἐγὼ εἰμὶ διδάσκαλος τοῦ αὐτοσχεδιασμοῦ.

Φάντασμα Πύργου (Λευκοῦ)
Ἐστάθην ὡς τεῖχος·
ἐδέχθην τὸ βέλος δι’ ἄλλον.
Ἐφρουρησα, ἐμαρτύρησα, ἐσίγησα.
Καὶ νῦν ἐν αἰθέρι ἀναπαύομαι
ὡς στήλη κρυφῆς ἀνδρείας.
Ὁ Παίκτης ἔμαθεν δι’ ἐμοῦ τὸ Τίμιον.

Φάντασμα Βασιλείας (Μέλας)
Ἐπυρπολήθην ἐν ἀστραπῇ,
δι’ ἔνα λάθος χρονισμὸν τοῦ Παίκτου.
Ἐγὼ, ἡ παντοδύναμος, ἔπεσα ἐν ἀφρόνητι ὥρᾳ.
Τὸ φῶς μου ἐσκοτίσθη·
ἀλλ’ ὁ Παίκτης ἔμαθεν ὅτι δύναμις ἄνευ φρονήσεως
ἐστὶν ὑβριστικὸν δῶρον.
Καὶ οὕτως ὁ κόσμος ἐσώθη.

Φάντασμα Πιονίων (Χορὸς Ἐπέκεινα)
Ἐμὲ θυσία, ἐμὲ σιωπὴ,
Ἐμὲ τορνευτὴς ἀναβάσεως.
Ἐφάνην ἄχρηστος –
ἀλλ’ ἐπ’ ἐμοῦ ἐστερεώθησαν κλῆμα καὶ στεφάνη.
Ἀκούετε ἡμεῖς τοὺς σιωπῶντας·
ὁ θάνατος ἡμῶν εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς νίκης.

Ἐπίλογος – Τῇ Τέλειᾳ Κινήσει

Ὅτε πᾶσα κίνησις ἐτελέσθη,
καὶ τὰ τετράγωνα ἠσύχασαν,
ὅτε κατεπαύθη ὁ νοερὸς πόλεμος
καὶ τὰ χείλη τῶν Παίκτων ἔμειναν σφραγισμένα,

τότε ἡ Σιγὴ ἐλάλησε.

Ἔφη·

«Οὐκ εἶδες μάχην – ἀλλ’ εἶδες ἑαυτόν.
Ποῖον πιόνιον σὺ ὤν;
Πῶς ἐκινήθης; τί ἐφρούρησας;
Ποιὸν ἐθυσίασας; τί ἐκέρδησας;»

Καὶ ὁ Παίκτης, παλαίμαχος τῆς ὁδοιπορίας,
ἀνεκάθησεν ἐν ἐαυτῷ καὶ εἶπεν·

«Ἔπαιξα.
Ἔμαθον.
Ἐγνώρισα ὅτι ἡ τέχνη οὐ νικᾶν στοχεύει,
ἀλλ’ ἀληθεύειν ἐν κινήσει.
Τὸ σκάκι – εἰκὼν τοῦ βίου·
ἡ θυσία – μυστὴριον·
ἡ ἥττα – ἀφετηρία·
ἡ σιγή – σοφία.»

Καὶ ἐν τῇ τελευταίᾳ κρούσει τῆς σκακιέρας
ἦχος ἐπλήρωσε τὸ κενὸν·
ὁ κόσμος ἐκοινώνησε τὴν ἀλήθειαν τοῦ παίγνιου·
καὶ ὁ Παίκτης ἐσηκώθη,
πιο σοφός,
πιο ἥμερος,
πιο ἄνθρωπος.

 

Το σιωπηλό παιχνίδι που με έμαθε να σκέφτομαι

 

Το σκάκι δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι μια τέχνη, μια άσκηση πειθαρχίας και στοχασμού, ένας αθόρυβος διάλογος με τον εαυτό μας. Σε μια εποχή που επιβραβεύει την ταχύτητα και την επιφάνεια, το σκάκι μας προτείνει μια ριζική εναλλακτική: την αργή σκέψη, τη σιωπή, την εσωτερική ενδοσκόπηση.

Η Πρώτη Κίνηση: Μνήμη και Μύηση

Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που άγγιξα ένα πιόνι. Ήμουν παιδί, δεν γνώριζα τίποτα για στρατηγικές, για ανοίγματα ή για ροκέ. Αλλά υπήρχε κάτι μαγνητικό σε αυτό το ασπρόμαυρο πεδίο. Κάτι που με προσκαλούσε να παραμείνω. Να παρατηρήσω. Να σκεφτώ.

Από τότε μέχρι σήμερα, η σκακιέρα έγινε κάτι παραπάνω από ένα μέσο ψυχαγωγίας. Έγινε πεδίο μάθησης, καθρέφτης εσωτερικός, άσκηση ζωής.

Η Τέχνη της Προσοχής

Το σκάκι δεν επιτρέπει απερίσκεπτες κινήσεις. Σε κάθε απόφαση, καλείσαι να σταθείς. Να δεις όχι μόνο τη στιγμή, αλλά και το μετά. Όπως και στη ζωή, οι επιλογές δεν σβήνονται. Γράφονται. Και οι συνέπειες ακολουθούν.

Έμαθα να μετρώ τις κινήσεις μου — όχι μόνο πάνω στη σκακιέρα, αλλά και στην καθημερινότητα. Το σκάκι δεν με έκανε μόνο πιο έξυπνο. Με έκανε πιο συγκεντρωμένο. Πιο προσεκτικό. .

Η Φιλοσοφία της Ήττας

Στο σκάκι, η ήττα δεν είναι καταστροφή· είναι εργαλείο. Είναι καθρέφτης. Είναι δάσκαλος. Έχασα πολλές φορές. Και κάθε φορά, ξανάβλεπα την παρτίδα. Αναγνώριζα τα λάθη μου. Πονούσα, αλλά μάθαινα.

Η ήττα, σε αυτό το παιχνίδι, είναι εντιμότητα. Δεν σε καταστρέφει. Σε διαμορφώνει. Όπως και στη ζωή, όταν πάψεις να αποφεύγεις την ευθύνη, αρχίζεις να μεγαλώνεις.

Ο Εαυτός ως Αντίπαλος

Όσο πιο πολύ παίζεις, τόσο καταλαβαίνεις ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος δεν είναι απέναντί σου. Είναι μέσα σου. Οι βιασύνες σου, οι φόβοι σου, οι εγωισμοί σου, οι δισταγμοί σου.

Κάθε παρτίδα σκακιού είναι μια συνάντηση με τον εαυτό. Ένα ραντεβού με τις αδυναμίες και τις δυνατότητές σου. Ένα πεδίο όπου η σκέψη αποκτά ηθική υπόσταση.

Η Ελπίδα Μέσα στην Πολιορκία

Υπήρξαν παρτίδες που όλα έμοιαζαν χαμένα. Και όμως, με υπομονή, με πίστη και διορατικότητα, ένα φως αναδυόταν. Ένα λάθος του αντιπάλου, μια ιδέα που μου ξέφυγε, μια κίνηση-έκπληξη που άλλαζε το ρου του παιχνιδιού.

Αυτό είναι το πιο όμορφο μάθημα του σκακιού: όσο υπάρχει χρόνος και συνείδηση, υπάρχει ελπίδα. Ακόμη κι όταν όλα δείχνουν μαύρα — κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Κατακλείδα: Το Σκάκι ως Τρόπος Ύπαρξης

Το σκάκι με άλλαξε. Με έκανε πιο ήρεμο, πιο πειθαρχημένο, πιο στοχαστικό. Με έμαθε να ακούω πριν μιλήσω, να σκέφτομαι πριν πράξω, να κοιτώ πιο μακριά από το παρόν.

Ίσως, τελικά, το σκάκι να είναι μια μορφή φιλοσοφίας: μια τέχνη του να ζεις με επίγνωση.
Και αν κάθε παρτίδα είναι ένα μικρό σύμπαν, τότε κάθε μας μέρα είναι μια νέα σκακιέρα.
Και το ερώτημα παραμένει:
Ποια θα είναι η επόμενή σου κίνηση;

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 Από όλους εμάς της Ένωσης Σκακιστών Δήμου Θέρμης σας ευχόμαστε

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΝΕΑΝΙΚΑ U8-U16

   Τα προκριματικά νεανικά για το πανελλήνιο πρωτάθλημα της ΄Ένωσης Σκακιστικών Σωματείων Θεσσαλονίκης- Χαλκιδικής,  φιλοξενήθηκαν στα εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη  από  11-16/4.

Από το σύλλογό μας συμμετείχαν πρώτη φορά σε επίσημους αγώνες αθλητές που ξεκίνησαν φέτος το σκάκι και ομολογουμένως απέκτησαν την πρώτη εμπειρία από αγώνες.

Στην κατηγορία U8  συμμετείχαν οι: Κατσικάς Χαράλαμπος, Σαραφίδης Αλέξανδρος, Σταματόγιαννης Γεώργιος ,Τερμεντζής Γεώργιος. Στην κατηγορία Κ8 Τερμεντζή Ελευθερία.
Στην κατηγορία U10 Σιούμης Αθανάσιος, στην κατηγορία Κ12 η Νανάκη χαρά. και στην κατηγορία U16 o Μητσόπουλος Γιάννης.
Συγχαίρουμε όλα τα παιδιά για τον ωραίο αγώνα που έδωσαν.

Ακολουθούν φωτογραφίες, που μας έστειλε ο Νανάκης Ιωάννης.